Choroby psychosomatyczne to takie, które mają swoje podłoże w psychice, jednak dają objawy cielesne.

Najczęstsze i najbardziej typowe choroby powstające  z psychosomatycznych zaburzeń to tzw. chicagowska siódemka której twórcą był F. G. Alexandra w 1950 roku. Badał on wpływ na przeżywane przez pacjenta emocje a rozwijające się u niego choroby.

Do siódemki chicagowskiej zaliczane są:

choroba wrzodowa żołądka,

nadciśnienie tętnicze,

astma oskrzelowa,

reumatoidalne zapalenie stawów,

zapalne choroby jelita grubego,

nadczynność tarczycy,

atopowe zapalenie skóry

Aktualnie eksperci rozszerzają ją jeszcze o:

otyłość,

zaburzenia snu,

zaburzenia apetytu,

migreny,

chorobę niedokrwienną serca,

zaburzenia tikowe,

uzależnienia od różnych substancji,

choroby autoimmunologiczne (np. toczeń rumieniowaty układowy)

W przypadku schorzeń zaliczanych do chicagowskiej siódemki udaje się czasami zauważyć dość bezpośredni związek pomiędzy aspektami psychologicznymi a ich przebiegiem.

Takim przykładem jest atopowe zapalenia skóry. Zmiany skórne (w postaci m.in. wyprysku i znacznego przesuszenia skóry), którym zwykle towarzyszy silny świąd, często się pojawiają u pacjenta po przeżyciu przez niego jakichś stresujących zdarzeń.

Podobnie bywa w przypadku nadciśnienia tętniczego. Często znaczny wzrost wartości ciśnienia krwi następuje wraz  doświadczaniem silnych emocji.